merlina

Ήταν ένα παιδί που φοβόταν τους σκύλους.

Οιγονείς του πήρανε ένα κουτάβι,
για την ακρίβεια ήταν δώρο του γείτονα.

Ο ένας φοβόταν τον άλλον στην αρχή.
Μετά βέβαια ήρθε η εξοικείωση,
η συνήθεια, το παιχνίδι, η αγάπη.

Στο σπίτι πάντα υπήρχαν καυγάδες και νεύρα
μεταξύ των γονιών.
Σχεδόν καθημερινά και συνήθως
κατέληγαν σε ξυλοδαρμούς.
Το παιδί όχι,
δεν το άγγιζαν,
το έστελναν στο δωμάτιό του
και τους άκουγε από εκεί.

Όταν πήγαινε να παίξει με το λυκόσκυλο στην αυλή,
δεν έπαιζε για πολύ.
Το παιδί χτυπούσε τον σκύλο.
Δυνατά. Εκείνος μαζεύονταν και δεν αντιδρούσε.
Μια φορά όμως ... Ποιος ξέρει ...
μάλλον θα πόνεσε.
Όρμηξε και γράπωσε από τον καρπό το χέρι του μικρού.
Δεν το δάγκωσε όχι, το έσφιξε πολύ.
Γύρισε ψηλά τα βλέμμα του και κοίταξε το παιδί.

Το παιδί δεν ξανάπλωσε το χέρι του σε κανέναν.

Λίγες φορές όταν μεγάλωσε και αυτές για να χαϊδέψει.