Kατάδυση

Έξω απ’ την πόρτα του
σπιτιού μου ένας αστερίας
μου έφραξε τον δρόμο
«Μα εδώ είναι θάλασσα»

Αλήθεια αλλιώς γιατί
είχε τόσο αλάτι το ψωμί μου
κι ο θόρυβος του ποτηριού μου τι ήταν
παρά άμπωτη και πλημμυρίδα

Βρήκα το μήνυμα
μες στη μποτίλια του ουίσκι
ύστερα είδα το ναυάγιο όπου
φυτρώναν κιόλας φύκια στο κρεβάτι μου

Τι άλλο έμενε έβγαλα
από την καμινάδα αυτή τη σημαδούρα
κι απ’ το παράθυρό μου μια κίτρινη
σημαία που σήμαινε πανούκλα

Δύο ημέρες
οι γλάροι ξεκόβαν κατά δω
σαν δύτες άπληστοι
στη βυθισμένη λεία

Την τρίτη έλπιζα ακόμη
αλλά ο αστερίας ξαναμίλησε
«Λίγη αξιοπρέπεια επιτέλους»
Σωστά. Αφού μου είχε μείνει να πνιγώ.

Erich Fried