όλα έχουν ένα τίμημα

Αυτό που πάντα με πονούσε είναι η αγκαλιά που δεν είχα.
Εκείνη, ξέρεις, που σε κάνει να νιώθεις "σπίτι"
Αυτό το χέρι που δεν υπάρχει για να αγγίξει το δικό μου.
Είναι τότε που αναγκάζομαι να σφίξω εγώ το χέρι μου.
Και αυτό είναι πια μια γροθιά... που θα ζηλεύει πάντα τα χάδια.

Μπάμπη, που πήγαν εκείνα τα φιλαράκια που ξενυχτούσαν μιλώντας ώρες στην παραλία?

Είχαν κάτι να πουν... και είχαν ακόμη όνειρα και ελπίδες

Τώρα τους έμεινε η ελευθερία τους.