Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Πόσες φορές μας κράτησε πίσω ένας σκίουρος;


Κάποτε ήταν ένα αλογάκι που ζούσε με την μητέρα του και ποτέ δεν είχε απομακρυνθεί από δίπλα της. Μια μέρα λοιπόν του λέει εκείνη:
«Ήρθε η στιγμή που πρέπει να βγεις έξω μόνος σου και να μάθεις να κάνεις κάποια πράγματα στην θέση μου. Πάρε αυτό το σακί με το σιτάρι κα πήγαινέ το στον μύλο».

Έτσι το αλογάκι φορτωμένο με το σακί και χαρούμενο που ήταν χρήσιμο ξεκίνησε τον δρόμο του προς τον μύλο. Μετά από λίγο όμως συνάντησε μπροστά του έναν ορμητικό ποταμό… «Τι να κάνω; Μπορώ άραγε να διασχίσω το ποτάμι;»

Σταμάτησε στην όχθη και σκεφτότανε… Δεν ήξερε ποιον να συμβουλευτεί… Κοίταξε τριγύρω του και είδε ένα γέρικο βουβάλι… Το αλογάκι πλησίασε και το ρώτησε: «θείε, τι λες, θα καταφέρω να περάσω απέναντι;»
«Και βέβαια» του απάντησε, «δεν είναι βαθύ, εμένα μου φτάνει μέχρι το γόνατο το νερό, προχώρα ήσυχος».

Το αλογάκι ξεκίνησε και μόλις ετοιμαζόταν να βάλει το πόδι του στο νερό ένας σκίουρος έτρεξε κοντά του και το σταμάτησε λέγοντάς του αγχωμένος: «Μη, πρόσεχε! Μη περάσεις! Είναι επικίνδυνο, μπορεί να πνιγείς!»… «Μα είναι τόσο βαθύ;» ρώτησε το αλογάκι μπερδεμένο… «Φυσικά, ένας φίλος μου χτες πνίγηκε!» απάντησε θλιμμένα το σκιουράκι.

Έτσι λοιπόν, μη ξέροντας ποιον να πιστέψει, αποφάσισε να γυρίσει πίσω και να ρωτήσει την μητέρα του. «Γύρισα γιατί το ποτάμι είναι πολύ βαθύ και δεν μπορώ να το διασχίσω» είπε ταραγμένο… «Είσαι σίγουρος; Εγώ νομίζω ότι δεν είναι δα τόσο βαθύ» απάντησε η μητέρα του… «Το ίδιο μου είπε και το βουβάλι, όμως ο σκίουρος επέμενε ότι είναι επικίνδυνο αφού πνίγηκε χτες ένας άλλος σκίουρος»…

Κινέζικο παραμύθι

6 σχόλια:

  1. κι αν δεν;;; τότε τι;;;

    Πολλές φορές μάς κρατάει πίσω το μικρό σκιουράκι... Μήπως όμως έτσι μπορέσουμε να εκτιμήσουμε την αξία της μιας φοράς που δεν θα τα καταφέρει;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. όταν καταλάβουμε ότι δεν είμαστε σκίουροι και όταν καταλάβουμε τι και ποιοι είμαστε δεν θα ρωτήσουμε ούτε θα καθήσουμε να ακούσουμε τα άλλα ζώα...
    Ο καθένας να είναι υπεύθυνος και υπόλογος για την ζωή του ώστε να μην έχει στο τέλος να κατηγορήσει ή να χρωστάει "χάρες" σε κανέναν άλλον, παρά μόνο στον εαυτό του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και ο σκιουρος για καποιο λόγο υπάρχει..έχει και αυτός ρόλο στη διαμορφωση της σκέψης μας..υπολογοι είμαστε για τη ζωη μας,αλλά και τα άλλα ζωα πόυ ειναι γυρω μας έχουν και αυτα το ρόλο τους..Υπαρχουν στιγμες που ενα ζωακι θα χρειαστει μια κουβεντα στο δρόμο του..μία που θα του τονισει την ευθυνη του και θα το κανει πιο δυνατο..χρειαζονται και αυτα..και το λαθος ποτε δεν το εχει αυτος που λεει..ΑΛΛΑ αυτος που πρατει...Εγω πιστευω οτι και οι γνωμες των αλλων ζώων είναι εξίοσυ σημαντικές..Δινουν νόημα σε αυτό που εχεις καταλαβει εσυ οτι είσαι,και γιατι όχι να τους δωσουμε τη συμβουλη πως να καταλάβουν και αυτά ποια είναι και τι είναι στη πραγματικότητα..

    Συνεχιζεις ωραια στο γράψιμο..οπως παντα βέβαια..και το τραγουδακι απο πάνω είναι super!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σίγουρα χρειαζόμαστε τους άλλους (αλλιώς το ταξίδι εκτός από τρομερά βαρετό θα ήταν και πολύ μοναχικό) και την γνώμη τους και την φιλία τους και ίσως και την "σφαλιάρα" τους, γιατί όλα αυτά μας βοηθάνε να μαθαίνουμε. Απλά πρέπει να υπάρχει πάντα η πολύ λεπτή γραμμή που διαχωρίζει το "ακούω & σκέφτομαι" από το "επηρεάζομαι"...

    όσο για το τραγουδάκι... είναι από ανθρώπους με μεράκι για ανθρώπους με γούστο, χαχαχα
    Φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. καλη μου
    τα δυσκολα θελουν απλα τολμη
    και σκεψη
    οχι γνωμες ουτε συμβουλες
    αν δεν μπορουμε δεν θα περασουμε το ποταμι
    αλλα θα ζησουμε

    καλη σου νυχτα
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. πόσα εύκολα έχουν άραγε αξία?

    Καληνύχτα Γιάννη μου
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή